Toch Bjorn maar eens gevraagd waar die tekst nu eigenlijk vandaan kwam?
Hij wilde er niet over praten!
Het is een zere plek in zijn herinnering.
Hij maakt er geen woord meer om vuil.
Het maakte een deuk in zijn ego, een pijn in zijn ziel…
Hij wil het er dan ook niet over hebben want
hij had er NOGAL posttraumatische stress van gekregen.
Hij zat daar op het bankje met haar...
Er werd gezucht...
blikken strengelden...
handen friemelden...
Ook op andere wijze werd er non-verbaal gecommuniceerd...
en dit alles met een streven het gezamenlijk oppervlak zo groot mogelijk te maken...
(En vroeger werd dan met ambachtelijk werk
als herinnering aan die nacht,
een hartje in een boom gegrift,
als boodschap voor het nageslacht.
De man van nu, die grijpt zijn stift
en elke paal of muur, die krijgt zijn merk.
En zo schreef ook Bjorn wat hij had bedacht,
in zijn, door SMS en computers, onbeholpen schrift…)
Tja, en verder valt er eigenlijk niet zo veel over te vertellen.
Het is namelijk UIT…
Al vrij snel zelfs… meteen al, eerlijk gezegd…
Ze zei:
Als je VRIENDIN al niet eens goed kan spellen...
Met dank aan Ato, via Facebook
Bjorn is hier geweest met vrienden 